Τα περισσότερα όσπρια ανήκουν στις λεγόμενες ξηρικές καλλιέργειες και μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς την ανάγκη επιπλέον άρδευσης, πέραν της βροχής. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η φακή, τα ρεβίθια και το λαθούρι (από το οποίο παράγεται η φάβα). Τα είδη αυτά διακρίνονται για την αντοχή τους στη ξηρασία και συχνά καλλιεργούνται σε συνδυασμό με άλλα δημητριακά. Αντίθετα με άλλα είδη, όπως το βαμβάκι και το καλαμπόκι, που απαιτούν πολύ μεγάλες ποσότητες νερού και ήδη έχουν προκαλέσει σοβαρή υποβάθμιση του υδροφόρου ορίζοντα όπου καλλιεργούνται, τα όσπρια έχουν χαμηλές ανάγκες σε νερό και είναι καλά προσαρμοσμένα στις ξηροθερμικές συνθήκες της χώρας μας, με εξαίρεση τα φασόλια. Η σύγκριση του λεγόμενου υδατικού αποτυπώματος μεταξύ διαφόρων τροφίμων, όταν η αναγωγή γίνει σε λίτρα νερού ανά γραμμάριο πρωτεΐνης, κατέδειξε το πλεονέκτημα των οσπρίων καθώς, για την ίδια ποσότητα πρωτεΐνης, απαιτούνται πολύ μικρότερες ποσότητες νερού από άλλα είδη όπως το κοτόπουλο, το βοδινό κρέας ή οι ξηροί καρποί⁹.

^{Πηγή: Mekonnen and Hoekstra (2010)}

^{9 Mekonnen, M.M. and Hoekstra, A.Y. (2010) The green, blue and grey water footprint of farm animals and animal products, Value of Water Research Report Series No.48, UNESCO-IHE.}

^{Μελέτη/Έρευνα: Χρήστος Καρατζάς, Γεωπόνος, MSc στη Βιώσιμη Ανάπτυξη}